Πεμψας ο Αλεξανδρος κηρυκα εμβοησαι εκεκελευκει τοις προφυλασ-σουσι των βαρβαρων μη διατριβειν ετι, αλλ' επιτρεπειν σφας. Οι δε βαρβαροι εκπλαγεντες επετραπον σφας αυτους. Ενθα δη αλλων τε πολλων γυναικες και παιδες εληφθησαν, εν δ' αυταις και η γυνη η Οξυαρτου και οι παιδες. Και γαρ ην Οξυαρτου παις παρθενος εν ωρα γαμου, Ρωζανη ονοματι, ην δη καλλιστην των Ασιανων γυναικων λεγουσιν οφθηναι οι ξυν Αλεξανδρω στρατευσαντες, μετα γε την Δαρειου γυναικα. Λεγεται ουν ταυτην ιδοντα Αλεξανδρον ες ερωτα ελθειν αυτης: ερασθεντα δε ουκ εθελησαι υβρισαι καθαπερ αιχμαλωτον, αλλα γημαι αυτην ουκ απαξιωσαι, ετι δε ειπειν της αρχης βεβαιοτητος ενεκα και τους αλλους στρατιωτας δειν Περσιδας γυναικας γαμειν.

Alessandro avendo inviato un araldo a riportare un annuncio aveva ordinato alle sentinelle dei barbari di non indugiare ancora, ma di fidarsi. I barbari sbalorditi li liberarono. Allora furono prese molte donne e bambini, tra queste c'era la figlia di Ossiarte che era nubile in "età da marito", chiamata Roxane, che, dicevano quelli che combattevano con Alessandro, fosse la più ella di tutto l'Asia, con la figlia di Dario. Si dice che Alessandro avendola vista cadde innamorato di lei, essendosi innamorato si dice che non volesse maltrattarla come una prigioniera ma che la ritenesse degna di sposarla e inoltre disse che per la salvezza del regno bisognava che anche altri soldati sposassero donne persiane.