Έν τη του γραμματιστο υ οικία οί μαθηταί ού μόνον μανθάνουσι τήν γραμματικήν και τήν γραφήν, αλλά και τήν άρετήν και τήν δικαιοσύνην. Ό δέ γραμματιστής τοις μαθηταις λέγει «ΤΩ νεανίαι, αί μέν ήδοναί φέρουσι τήν άκράτειαν και τήν άεργίαν, ή δέ σωφροσύνη παρέχει τήν έγκράτειαν, έναντιοΰτατή ακολασία και γίγνεται της ψυχής ήγεμών εις τήν άρετήν. Τοίνυν φεύγετε τάς ήδονάς και τάς τών ηδονών επιθυμίας». Οί μέν τών μαθητών νεύουσι και ταράσσονται τούτοις τοις λόγοις οί δέ ουδέ άκούειν βούλονται πολλάκις γάρ διαλαλούσι και βλέπουσι εις τήν θύραν.

Nella casa del maestro di scuola gli alunni non imparano solo l'arte di leggere e di scrivere ma anche la virtù e la giustizia. Il maestro dice agli allievi: "i piaceri, o ragazzi, provocano l'intemperanza e la pigrizia, la saggezza invece procura la moderazione, si oppone alla smoderatezza ed è guida dell'anima verso la virtù. Fuggite dunque i paiceri e i desideri dei piaceri". Alcuni degli alunni annuiscono e sono turbati da questi discorsi, altri, invece, non vogliono nemmeno udire: spesso, infatti, parlano e guardano verso la porta".